ALEKSANDAR SOLŽENЈICIN – BESEDA NA HARVARDU

Autori

  • Aleksandra Vesić Univerzitet u Beogradu

DOI:

https://doi.org/10.18485/zivjez.2020.40.1.14

Ključne reči:

stilistika, Solženjicin, retorika, stilske figure, beseda, besednik, auditorijum

Apstrakt

Ovaj rad kroz prizmu govora na Univerzitetu Harvard 1978. godine, proučava stilistiku besede ruskog pisca Aleksandra Solženjicina. U svom govoru Solženjicin razmišljajući o prošlosti i sadašnjosti Rusije, koristi retoričke univerzalije: metaforu, epitet, poređenje; retoričke uzvike, anaforu, više veznika, sintaksički paralelizam. Osim stilske analize samog teksta i analize samog govora, predmet ovog istraživanja će biti i bitne komponente besedništva, besednička trijada logos, ethos, pathos, kao i retoričke univerzalije u govorništvu Solženjicina. Tropi i figure se opisuju sa tačke gledišta povećanja uticaja na primaoca. Zaključak je takav da je ovladavanje vizuelnim i izražajnim sredstvima jezika pokazatelj visokog nivoa komunikacijske kompetencije govornika.

Downloads

Objavljeno

2020-12-30

Kako citirati

Vesić А. (2020). ALEKSANDAR SOLŽENЈICIN – BESEDA NA HARVARDU. Živi Jezici, 40(1), 277–300. https://doi.org/10.18485/zivjez.2020.40.1.14

Broj časopisa

God. 40 Br. 1 (2020)

Sekcija

Nauka o književnosti

Licenca

Creative Commons License

Ovaj rad je pod Creative Commons Autorstvo-Deli pod istim uslovima 4.0 Internacionalna licenca.

Autori koji objavljuju u ovom časopisu pristaju na sledeće uslove:

  1. Autori zadržavaju autorska prava i pružaju časopisu pravo prvog objavljivanja rada i licenciraju ga pod okriljem Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License koja omogućuje drugima da dele rad uz uslov navođenja autorstva i izvornog objavljivanja u ovom časopisu.
  2. Autori mogu da izrade zasebne, ugovorne aranžmane za ne-ekskluzivnu distribuciju rada objavljenog u časopisu (npr. postavljanje u institucionalni repozitorij ili objavljivanje u knjizi), uz navođenje da je rad izvorno objavljen u ovom časopisu.
  3. Autorima je dozvoljeno i podstiču se da postave objavljeni rad on-line (npr. u institucionalnom repozitoriju ili na svojim mrežnim stranicama) pre i tokom postupka prijave, s obzirom na to da takav postupak može voditi produktivnoj razmeni ideja, te ranijoj i većoj citiranosti objavljenog rada (up. The Effect of Open Access).