SMISAO SVETLOSTI U UMETNIČKOJ PROZI NIKOLE MILOŠEVIĆA

Apstrakt

     U ovom članku autor iznosi rezultate do kojih je došao istražujući umetničku prozu Nikole Miloševića – znamenitog srpskog filozofa i književnog teoretičara. Suprotstavljajući se uvreženom terminu trilogija (reč je o broju romana pomenutog autora), koji su usvojili svi proučavaoci njegove proze, autor članka sve vreme insistira na terminu tetralogija, pošto je analizirao i njegov prvi roman Deus abconditus. Polazeći od jedne rečenice Samjuela Beketa, autor članka usredsredio je pažnju ne samo na tajanstveni smisao svetlosti – fenomen neprimećen u književnom stvaralaštvu Nikole Miloševića, nego i na dinamičan odnos između dva međusobno suprotna nagoveštaja (melanholični i metafizički) koji isijavaju iz njegove nesvakidašnje proze.