PROSTORNA, TEMPORALNA I EPISTEMIČKA PROKSIMIZACIJA KAO DINAMIČKE STRATEGIJE IZOBRAŽENJA DOGAĐAJA

Apstrakt

Izobraženje događaja, entiteta ili odnosa zavisi od jezičkih formi koje aktiviraju različite pojmovne predstave. Izbor leksičko-gramatičke jedinice koja služi kao „podsticaj” za konceptualizaciju evocira niz pojmovnih operacija koje strukturiraju naše razumevanje sveta. Diskurzivne strategije koje takve operacije ostvaruju proizvode perlokucione efekte kod slušalaca putem simboličkog izobraženja događaja, što nužno podrazumeva deiktičku tačku gledišta, tj. ukotvljenu perspektivu iz koje „vidimo” događaj. Takvo pragmatičko pozicioniranje može podrazumevati i upotrebu strategije proksimizacije u kojoj govornik, radi postizanja javne podrške evocira pojam antagonističkog entiteta koji upada na konceptualizatorovu teritoriju prostornom, vremenskom ili epistemičkom ravni diskursnog prostora. Ovaj rad ispituje diskurzivno izobraženje korona virusa kao entiteta koji se približava deiktičkom centru u angloameričkom političkom diskursu sa ciljem rasvetljavanja pragmatičnih efekata i osnovnih operacija izobraženja kojima se postižu mentalne predstave spoljne opasnosti kod slušalaca. Podaci za istraživanje se sastoje od političkih izjava predstavnika vladajuće stranke u Velikoj Britaniji i SAD-u na službenim informativnim sastancima COVID 19. Istraživanje je pokazalo da se u oba korpusa javljaju leksički i gramatički oblici koji realizuju strategiju intersubjektivnog prostornog, vremenskog i epistemičkog pozicioniranja radi postizanja zajedničke tačke gledišta, na taj način legitimizujući politike i akcije sprovedene tokom pandemije.